باب الحوایج.

امشب، تمام درها گشوده خواهد شد، تمام قفسها خواهد شکست؛ تمام پرندهها رها می‌شوند و تمام گلها شکوفا! تمام رودها جاری و تمام لب ها، در حضور خنده گم می‌شوند و تمام...

سلام، ای فرزند بهشت!

سلام، معصوم مظلوم!

سلام، آبروی مدینه!

سلام، نور کل نور!

سلام، کلید درهای بسته!

سلام، اعتبار زندانهای بی گناه اسلام،آتشفشان صبر!

سلام، آرامش خشمهای توفانی!

سلام، باب الحوایج!

سلام، آقا!

رسیدن به خیر!

                                                

هارون، سلطان گردنکش و متکبری بود که خود را از همه چیز و همه کس بالاتر می‌دانست و حتی در خیال باطل خود بر ابرها می‌بالید و به وسعت حکومت خویش می‌نازید که: «ای ابرها! ببارید که هر کجا قطرات بارانتان ببارد، چه شرق و چه غرب بر زمین‌های تحت حکومت من خواهد بارید و خراج و مالیات آن سرزمین را به نزد من خواهند آورد.»

روزی امام کاظم (علیه‌السلام) به کاخ هارون رفته بود. هارون از او پرسید: این دنیا چیست؟ امام فرمود: این دنیا سرای فاسقان است. سپس با تلاوت آیه 146 سوره اعراف به وی هشدار داد که:

«سَاَصْرِفُ عَنْ آیاتِی الَّذینَ یتَکَبَّرُونَ فِی الاَْرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ وَ اِنْ یرَوْا کُلَّ آیةٍ لا یؤْمِنُوا بِها وَ اِنْ یرَوْا سَبیلَ الرُّشْدِ لا یتَّخِذُوهُ سَبیلاً وَ اِنْ یرَوْا سَبیلَ الْغَی یتَّخِذُوهُ سَبیلاً»(1)؛ «به زودی از آیات خود دور خواهم نمود کسانی را که به ناحق در روی زمین ادعای بزرگی می‌کنند و اگر آنان هر آیه‌ای را ببینند، به آن ایمان نمی‌آورند و اگر راه رشد و کمال را ببینند، به سوی آن حرکت نمی‌کنند، ولی اگر راه ضلالت و گمراهی را ببینند، به سوی آن خواهند رفت.»

هارون پرسید: دنیا خانه کیست؟ حضرت فرمود: دنیا برای شیعیان ما مایه آرامش و برای دیگران آزمایش است.

در آخر این گفتگو، هارون با درماندگی تمام پرسید: آیا ما کافریم؟ امام کاظم علیه السلام علیه‌السلام پاسخ داد: نه، ولی چنان هستید که خداوند متعال فرموده است:

«الَّذینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ الله‌ِ کُفْرا وَ اَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ»(2)؛ «کسانی که نعمت خدا را به کفر تبدیل کردند و قوم خود را در محل تباهی فرود آوردند.»