به نظر شما چقدر در کشور ما مردم با فکر و اندیشه و با برنامه ریزی علمی به دنبال تولید ثروت هستند؟!فکرهای نو اقتصادی تا چه اندازه در برنامه ریزی های دولت برای ایجاد اشتغال سهم دارند؟!مردم ما زمانی که میخواهند فعالیتی اقتصادی رو شروع کنند بیشتر به اطراف خود نگاه میکنند یا اول فکر میکنند بعد...؟!مردم ایران چقدر شرایط آب و هوایی رو در برنامه ریزی اقتصادی خود لحاظ میکنند؟!ما چقدر به موقعیت جغرافیایی خود برای ایجاد حرفه اقتصادی خود اهمیت میدهیم؟!نهایت دید ما برای استفاده از تجربیات دیگران تا چند کیلومتر است؟!
دو سال پیش یه آرایشگر میگفت تو ایران مردم همین که میبینن یه نفر حرفه پرسودی به راه انداخته فورا دقیقا همون کار رو راه میندازن،با این کارشون هم خودشون چون به اون کار وارد نیستند ضرر میکنن و هم اون فرد رو از نون خوردن میندازن!
به نظرتون فرق ما به کشوری مثل ژاپن تنها نحوه پاسخ به سوالات بالا و امثال این سوالات نیست؟!
نظر شما چیه؟!