آقای رئیس جمهور، واقعا مسأله اصلی ما این است؟

تابناک. رئیس جمهور کشورمان، امروز در سفر خود به استان خوزستان به درستی رئیس جمهور آمریکا را یک عروسک خواند و گفت: اصل، بازیگردانان پشت صحنه هستند و ما آنها را می‌شناسیم و به وقتش به ملت‌ها معرفی خواهیم کرد.

به گزارش «تابناک»، این تحلیل یا به عبارت بهتر، خبر دکتر احمدی نژاد از وضعیت سیاسی و حکام واقعی کاخ سفید، تاکنون هم امر پوشیده ای نبوده و همه آزادگان جهان از این مسأله، اخبار و اطلاعات کافی دارند و شاید کسی منتظر وعده و وعیدی برای افشاگری در این باره نباشد.

اکنون اما آقای احمدی ن‍ژاد، در حالی وعده های خود را به ورای مرزها گسترش داده است که در همین ایران خودمان، ایشان سال هاست به مردم قول داده که مفسدان اقتصادی را به مردم معرفی کند؛ وعده ای که هرچند تاکنون عملی نشده و سودی هم در این باره عاید مردم کشورمان نشده، ولی آقای رئیس جمهور تاکنون بهره های فراوانی از این مواعید برده است.

به بیان بهتر، نه تنها نامی از مفسدان اقتصادی منتشر نشده ـ به قول رییس سازمان بازرسی کل کشور، لیست 250 نفره رییس جمهور فاقد اسامی مفسدان اقتصادی است ـ بلکه ظاهر امر بر این است که مفسدان اقتصادی نوینی هم ظهور کرده اند؛ از جمله همین پروژه کیش و... .

اگر از این هم بگذریم که رئیس جمهور پس از گذشت نزدیک شش سال، هنوز به برخی وعده های داخلی خود در قبال مردم کشورش عمل نکرده، در این شرایط، باز پرسش از آقای احمدی نژاد این است که: آقای رئیس جمهور، آیا هم اکنون معرفی بازیگردانان سیاست آمریکا ـ که اظهر من الشمس است ـ مسأله اصلی مردم کشور ما و یا حتی مستضعفین عالم است؟

آیا آقای رئیس جمهور نمی دانند که هم اکنون در جامعه آمریکا، هزاران جلد کتاب درباره نهادها، سازمان ها و حتی لابی هایی که در آمریکا در حال فعالیت هستند، وجود دارد؛ نهادها و افرادی که مستقیم و غیر مستقیم در انتخاب رئیس جمهور آمریکا نقش دارند؟

آیا معرفی آنان و وعده برای معرفی شان، معضلی از معضلات کشور ما و حتی دیگر ملت ها را حل خواهد کرد؟

حال فرض کنیم که آقای احمدی ن‍ژاد، واقعا بازیگردانان سیاست آمریکا را معرفی کند و از چند شخصیت سیاسی در سایه، چند کارتل نفتی، چندین شرکت خرید و فروش اسلحه، چندین و چند رسانه قدرتمند آمریکایی، لابی های گوناگون صهیونیستی و حتی شخصیت های خارجی و از جمله مقامات رژیم صهیونیستی نام ببرد، اطلاعاتی از این دست چه سودی برای ملت ها دارد؟

مگر غیر این است، آنانی که اندک آشنایی با مسائل سیاسی دارند، به روشنی می دانند که درون مایه اصلی سیاست در غرب، به دست گرفتن، افزایش و نمایش قدرت است و در این سناریو، این قدرت و بیشینه سازی توان کشورهاست که اصالت دارد و طبیعتا در اگر عده ای در آمریکا نشسته و روسای جمهور این کشور را نوبت به نوبت برمی گزینند، در همین راستا، رفتار می کنند و البته این واقعیتی است که همه می دانند.

بحث این نیست که این رفتار مبتنی بر اصالت منفعت، مورد تأیید ما یا ملل مستضعف عالم است، بلکه این است که آیا آقای رئیس جمهور می خواهند پرده از راز پوشیده ای بردارند که اکنون بر کسی پوشیده است؟ یا نه؛ شاید منظور رئیس جمهور این است که اوباما در آمریکا همه کاره و فعال ما یشاء نیست و هیأت های نظامی و سیاسی و اقتصادی در تصمیم گیری های اوباما نقش دارند که اگر هم منظور این باشد، باز مطلب تازه ای نیست و اتفاقا خود آمریکایی ها آشکارا چنین چیزی را تأیید می کنند.

بنابراین، گویا وعده و وعید دادن درباره ماهیت رهبران دیگر کشورها و کنجکاوی در سیستم های سیاسی کشورها و تلاش برای ناکام نشان دادن سیاست های آنان، نیازی به تبلیغات و وعده و وعید ندارد؛ چه، این افشاگری ها دست کم کار هر روزه رسانه ها از جمله همین «تابناک» است.

این در حالی است که ما در قرن بیست و یکم و در اوج رشد تکنولوژی و دانشیم و طبیعی است که خود ملت ها در صورت ناکارآمدی حکومت هایشان به آن واکنش نشان خواهند داد و اتفاقا سخنان یک دولتمرد خارجی را درباره رهبران خود نمی پذیرند، همان گونه که این رخداد درباره اقمار آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا روی داده و کم کم به کشورهای اروپایی نیز سرایت کرده است.

حال چرا ما حاشیه ها را پررنگتر از متن کرده و فرافکنی می کنیم؟
آمریکا هر مشکلی دارد، باید در جای خود بدان پرداخت، آن هم نه به صورت شعاری. آنچه برای مردم خوزستان مهم است، این است که 22 سال پس از جنگ تحمیلی، مردم خرمشهر و آبادان آب آشامیدنی ندارند، در هجوم ریزگردهای عربی در حال خفه شدن هستند و کمترین بهره را از انرژی که در زمین هایشان جاری است، نبرده اند.

آقای رئیس جمهور، گویا مسأله اصلی این باشد، نه بازیگران پشت پرده سیاست آمریکا.